Sa isang bayan sa tabi ng gubat, may isang alamat tungkol sa isang itim na kandila na sinasabing nagdadala ng masamang kapalaran. Ang sinumang magpasya na magliwanag ng kandilang iyon ay magkakaroon ng isang kahila-hilakbot na karanasan. Sa kabila ng mga babala, may isang binatang nagngangalang Marco na hindi naniniwala sa mga alamat. Isang gabi, naisipan niyang subukan ang itim na kandila na nakita niya sa lumang tindahan.
Habang nag-iisa sa kanyang silid, sinindihan ni Marco ang itim na kandila. Sa unang pagkakataon, wala siyang naramdaman kundi ang malamig na hangin na pumasok sa kanyang bintana. Ngunit habang lumilipas ang oras, nagsimula siyang marinig ang mga bulong mula sa dilim. Ang mga bulong ay tila nagmumula sa kanyang mga takot at pangarap na hindi natupad.
"Marco... tulungan mo kami..." ang mga boses na nagmumula sa dilim ay tila nag-aanyaya sa kanya. Sa takot, tinangkang patayin ni Marco ang kandila, ngunit bigla itong nagliyab ng mas maliwanag, at ang mga anino ay nagsimulang lumabas mula sa mga sulok ng kanyang silid.
Ang mga anino ay mga kaluluwa na naipit sa pagitan ng mundo ng mga buhay at patay. Sila ay naglalakad sa paligid ni Marco, nagkukuwento ng kanilang mga hindi natapos na gawain at mga pangarap na hindi natupad. Isang anino ang lumapit sa kanya at nagsabi, "Kami ay mga kaluluwa na naghahanap ng kapayapaan. Kailangan namin ng tulong upang makabalik sa aming mga pamilya."
Naramdaman ni Marco ang bigat ng kanilang mga kwento. Sa kabila ng takot, nagpasya siyang makinig at tumulong. Tinipon niya ang mga bagay na mahalaga sa mga kaluluwang iyon—mga alaala, liham, at mga bagay na nagbigay sa kanila ng saya noong sila ay nabubuhay pa. Habang ginagawa niya ito, unti-unting humuhupa ang takot at nagiging mas maliwanag ang silid.
Nang matapos niya ang kanyang gawain, ang itim na kandila ay unti-unting nawala, at ang mga anino ay nagpasalamat sa kanya bago tuluyang maglaho. "Salamat, Marco. Ngayon, kami ay makakapayapa na."
Nang bumalik si Marco sa kanyang silid, naisip niya ang mga aral na natutunan niya. Hindi niya akalain na ang isang simpleng kandila ay nagdala sa kanya sa isang mahigpit na pagsubok na nagbigay liwanag sa kanyang puso.
Aral: Huwag magpabaya sa mga kwento ng nakaraan; may mga aral tayong matutunan mula sa mga ito, at minsan, ang tunay na takot ay ang hindi pagtulong sa mga nangangailangan.
0 Mga Komento